چند دوست دوران دانشجویی که پس از فارغ التحصیلی هر یک شغل های مختلفی داشتند و در کار و زندگی خود نیز موفق بودند، پس از مدت ها با هم به دانشگاه سابق شان رفتند تا با استادشان دیداری تازه کنند.

آنها مشغول صحبت شده بودند و طبق معمول بیشتر حرف هایشان هم شکایت از زندگی بود. استادشان در حین صحبت آنها قهوه آماده می کرد. او قهوه جوش را روی میز گذاشت و از دانشجوها خواست که برای خود قهوه بریزند. 

گاهی انکه سراغی از تو نمیگیرد "دلتنگ ترین" برای دیدنت است و از شکاف چشمانش

به نبودنت خیره می شود، همیشه انکه "تو "  او را نمی بینی نامهربان نیست!!!!

چه "پر جرات "می شود کسی که می فهمد از 

ته دل دوستش داری...............

 تا یادت میکنم باران می بارد

نمیدانستم لمس خیالت هم وضو می خواهد.... 

خط تو با خون تو آغاز می شود، از آن زمان که تو ایستادی
دین راه افتاد و چون فرو افتادی، حق برخاست.
یا حسین 

بیادتان مى آورم تا همیشه بدانید که زیباترین منش آدمى ، محبت اوست پس ؛محبت کنید چه به دوست ، چه به دشمن! که دوست را بزرگ کند و دشمن را دوست.

“کوروش بزرگ” 

گاهی گمان نمی کنی ولی خوب می شود
گاهی نمی شود که نمی شود که نمی شود
گاهی بساط عیش خودش جور می شود
گاهی دگر، تهیه بدستور می شود
 گاه جور می شود خود آن بی مقدمه
 گاه با دو صد مقدمه ناجور می شود
گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است
گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود
گاهی گدای گدایی و بخت نیست
گاهی تمام شهر گدای تو می شود… 

سراغم را نمیگیری چه شد از چشمت افتادم

منم فانوس لبخندت، غرورت ، گریه ات ، خشم ات

اسیرم ، خسته ام ، پیرم ، مرا دریاب که میمیرم 

فرقی نمی کند ، بگویم و بدانی ، یا .... نگویم و ندانی!

فاصله دورت نمی کند وقتی در خوب ترین جای اندیشه ام

جای داری!!!!! 

اینجا زمین است ، رسم ادم هایش عجیب است ...

اینجا گم که می شوی به جای ان که دنبالت بگردند

، فراموشت می کنند.... 

ادم های خوش قلب را دوست دارم ، همانهایی که بدی

هیچکس را باور ندارند ، همانهایی که برای همه کس

لبخند دارند ، همانهایی که بوی ناب "مهربانی " می دهند . 

و من باور دارم تو از همانهایی

چشماي تو براي من عالم زندگانيه
رنگ چشات براي من اميد زندگانيه
من ميميرم اگه تو پيشم نموني
رنگ دلم آبي شده ميشه تو پيشم بموني
چشماي من منتظرن منتظر رسيدنت
بيا ديگه تنهام نزار فرشته ها ندزدنت ؟
اين قلب من ميتپه براي تو همينو بس
دق ميكنم اگه نياي من ميميرم گوشه قفس
واي رسيدي عزيز من دلم برات تنگ شده بود
عزيز من ميدونستي ديشب هيچ ستاره اي غايب نبود
من بودمو تو بوديو ستاره ها مهمونمون
پيشم بمون پيشم بمون پيشم بمون 

روزگارا …. تو اگر سخت به من میگیری، باخبر باش که پژمردن من آسان نیست .
گرچه دلگیرتر از دیروزم ، گرچه فردایی غم انگیز مرا میخواند .
…. لیک باور دارم …. دلخوشیها کم نیست …. زندگی باید کرد 

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو
ور ازین بیخبری رنج مبر هیچ مگو
دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو
گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو
قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد
در ره دل چه لطیفست سفر هیچ مگو
گفتم ای دل چه مه است این دل اشارت می کرد
که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو
گفتم این روی فرشته است عجب یا بشر است
گفت این غیر فرشته است و بشر هیچ مگو
ای نشسته تو درین خانه پر نقش و خیال
خیز ازین خانه برو رخت ببر هیچ مگو

گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست
گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو 

بچه که بودیم وقتی یه نفر میگفت “عزیزم”

سریع میگفتیم برات پشکل بریزم؟

بعدشم هار هار میخندیدیم غافل از اینکه رسما خودمون رو به بُز تشبیه کردیم!

یه همچین بچه های داغونی بودیم 

.

.

.

سعی کن دراین دنیا خودت باشی

دیگران به حد کافی هستند . . .

.

.

. 

سقف آرزوهای ما

کف آرزوهای دیگری است

دنیا به طور ناجوانمردانه ای آپارتمان است !

.

.

. 

.

.

.

تقصیر برگ ها نیست
آدم ها همینند!
نفس می دهـــــــی
له ات می کنند…
. 

.

.
اگر روزی عاشق شدی …
قصه ات را برای هیچکس بازگو نکن …
این روزها چشم حسودان به دود اسپند عادت کرده ……!

.
این روزها عشق را با دست پس می زنند و با پا پیش می کشند !
حیف از عشق که زیر دست و پاست

عادت کرده ام
کوتاه بنویسم
کوتاه بخونم
کوتاه حرف بزنم
کوتاه نفس بکشم
تازگی ها
دارم عادت می کنم
کوتاه زندگی می کنم
یا شاید
کوتاه بمیرم
نمی دانم
فقط عادت … 

چـقـــــدر سخــــت اســـت، کـه لبـــریـــز بـاشی از “ گـفـتـــــن ”
ولــی ….. در هـیـــــــچ ســویـــت محـــرمـی نبـاشد